Van Achaltsiche naar Kutaisi: 185/90
Onze taxi staat keurig om negen uur voor de deur. Dan kunnen we de rit van gisteravond ook nog afrekenen want tijdens de onderhandelingen was er dat bij ingeschoten. Hij brengt ons terug over 100km weg die we eerder gefietst hebben tot aan de Rikotapas op bijna 1500 mtr. Dan is het nog 90km op de fiets naar Kutaisi. Bij aankomst blijkt de weg naar de pas en verder een geitenpad te zijn dus dat wordt niks. Dan maar met de taxi door de tunnel van de A1 richting Turkije. Wel drukker maar we doen 45 km in 1,5 uur. Rustpauze bij een winkeltje ingelast maar daar zitten teveel gasten die mee willen profiteren en verder redelijk onbeschoft zijn. Als ook het watertje en het sap 3x zo duur zijn stappen we op. In Zastaponi een echte lunchroom. Bij vertrek lekke band.2 keer een andere band erop gelegd maar steeds lek.de snelplakkers die wij 4 jaar geleden op de Krim hebben gebruikt lijken de boosdoeners. Met de eigenaar van de lunchroom op zoek naar nieuwe binnenbanden. Gelukt en ook nu mogen we niets afrekenen, ook niet voor de koffie en een ijsje. Door de vertraging maar de kortste weg via A1. Weer lek. Nieuwe binnenband. In kutaisi ligt de weg gigantisch overhoop. Tegen 8 uur bij ons hotel vlakbij het centrum. Lekker gegeten onder afdak tegen de gebruikelijke regenbui..
Naar Vardzia en terug
Vandaag met een masjrouchka naar het grottencomplex in Vardzia. Eerst met de taxi naar het busstation. Koffie met wifi in een spiksplinternieuwe supermarkt. Voor 2 euro brengt het busje je naar het 50 km verder gelegen Vardzia. 15 zitplaatsen maar op sommige stukken 32 passagiers plus een zak meel en groenten. Schitterende tocht en prachtig complex met ca 400 ruimtes, inclusief kerk. En nog enkele bewoners. Op de terugweg veel aftandse Duitse, Nederlandse en Engelse auto's en busjes gezien. Onderweg wordt nu eens geen diesel maar water getankt. Om 4 uur weer terug en kijken of we vervoer kunnen regelen naar een bergpas van 2100 meter richting kutaisi. Via via bij een kantoor gekomen van een ngo. Spreken uitstekend Engels en doen er alles aan om ons te helpen. Zij werken voor een zwitsers melkproject en aan de grote gas en olieleiding. Maar ze kunnen niemand zo gek vinden om met een 4w drive naar boven te gaan. Te slecht en kans op aardverschuivingen. Dan morgen maar 100 km de weg terug naar de afslag naar kutaisi. S'avonds een taxi gepakt naar ons hotel en dat was een chevy met ruimte voor onze fietsen dus die maar meteen geregeld voor morgenvroeg.
Van Bordjomi naar Achaltsiche 55 km
Spullen even laten staan en naar het bronnenpark. De kamers van bordkarton achter ons gelaten evenals de 4 waakhonden. Staart omhoog is opletten, staart omlaag is doorrijden. Behalve voor ad want die is als de dood voor alle honden.Warme en koud bron en Kermis. Mooie waterval en veel mensen met lege plastic flessen die buiten de poort (toegang 20 cent) vol worden verkocht. Er wordt wel flink gerenoveerd. Daarna museum bezocht. Nr 2 en 3 van de dag. De oudste van de 5 dames wilde ons perse rondleiden over de 3 verdiepingen wat helaas beperkt bleef tot het aan en uit doen van het licht. Veel opgravingen als gevolg van de aanleg van de grote olie en gas leidingen vanuit Azerbeidzjan naar Turkije en Griekenland. Bij de vitrines moet je even de bordjes omdraaien want aan de achterkant staat het in het Engels. Nu nog even 55 km fietsen. Pittiger dan gisteren. Schuilen in een bushokje waar het dominospel klaarstaan. Savonds eten in een geweldig kasteelcomplex,aangelegd door de Turken. Prima gegeten voor een spotprijs maar helaas was de rode wijn op. Dan maar witte......
Van Gori naar Bordjomi : 85 km
Snel hotel geboekt voor vanavond en ontbeten. Gedwongen om in het gastenboek te schrijven voor we de rekening kregen. Mareb had onze fietsen gepoetst. Na 6 keer vragen eindelijk bij een nieuwe snelweg maar wel aan de verkeerde kant. En een onneembare betonnen middenberm. Dan maar 5 km tegen het verkeer in. Zij zijn hier wel wat gewend. Toen een weg versmalling vanwege twee nieuwe banen die nog niet waren opengesteld maar uitstekend om te fietsen (10 km). Dat schiet op. Bovendien flinke wind in de rug. Vlak voor aankomst schuilen voor een stevige onweer en hagelbui. En een gesprek met 6 jonge gasten op weg naar een bruiloft in een afgetakelde Honda. Zij wilden graag een aandenken aan onze ontmoeting dus maar een half rolletje dextro gegeven en gezegd dat ze daar heel hard van konden lopen. Gelukkig reden zij de andere kant uit. Bordjomi is het Spa van Georgië. Mooi maar ons hotel was overboekt. Snel voor 1/3 van de prijs iets anders gevonden. In het restaurant hadden ze geen bier maar uiteindelijk wel pivo. Russisch is nog steeds de tweede taal hier.
Cultuur snuiven in Gori
Ons dagje rust begint met een stevig ontbijt met de restjes van gisteren. Lekker. Voor het inzetten van een nieuwe spaak draaien wij ons hand niet om. Mareb blijkt zelfs een manometer te hebben. Gouden kerel. Een nieuwe gast ontmoet : Pavel uit Tjechie. Eerst maar eens het tegenover gelegen sportpark annex wandel-/pretpark met zelfs een dierentuintje bezocht. Attracties worden provisorisch maar goed onderhouden en zijn gratis. Er zijn zelfs 3 kaukasische beren maar dat ziet er niet goed uit. De toespraak van ad op het podium is wegens gebrek aan belangstelling niet doorgegaan. Op naar het Stalinmuseum waar we even moeten wachten op een Engelse gids. Koffie tegenover het museum gedronken waar busladingen Israëlische en Italiaanse toeristen uitstappen. Desondanks een bijzondere persoonlijke rondleiding gehad. Inclusief aandacht voor de slachtoffers van zijn regime. Dat was vroeger anders. Ze hebben het overigens gecombineerd met de slachtoffers van de oorlog in 2008. De burchthelling hebben we voor1/4 gehad en snel met een taxi naar het 3000 jaar oude grottencomplex van Uplitstike. Vreemd om daar rond te lopen. Terug naar het hotel en Pavel bevrijdt voor een pilsje in het park. Heftige discussie over het salaris verschil binnen de EU. En hij is boos op Stalin. Buiten gegeten nadat ik met Mareb het wijnmaakproces op de oude manier heb doorgenomen. Levert een troebele boersige wijn op maar je krijgt er geen hoofdpijn van. Weer geproost en met ons gezang de katten verjaagd
Het echte werk : van Tiblisi naar Gori, 90 km
Volgens onze gastvrouw hadden we 2 uur nodig want met de auto deed je er een uur over, maar ze fietsen hier ook niet. Na 23 km en 1,5 uur eindelijk Tiblisi uit. Overigens als Transpoortservice Claessen uit Heijthuijzen zijn busje mist dan rijdt dat in Tiblisi. Mtskheta is het godsdienstige centrum van Georgië. Zie foto boven. Paar stevige klimmen en een hongerklop. Die werken we weg met de overgebleven pannenkoeken van het ontbijt. Kleine dorpjes waar verder niks valt te beleven. Gori ziet er bij binnenkomst vreselijk uit. Oa vanwege de 5 daagse oorlog met Rusland in 2008 over Zuid-Ossetie die ook Stan storimans het leven kostte. In het centrum wordt het beter. Ons family-hotel heeft een paradijselijke tuin, nou ja het voorgeborchte dan. De gastvrouw is redelijk dominant en zuigt je als een spin leeg. Ook haar man. Die heeft een prachtige oude wijnmakerij in de kelder. Even met het alleen het proces doorgelopen. Zij zorgt ondertussen voor een supra waarbij getoast moet worden olv de tamada of tafelvoorzitter. Dat is zij. Wij kopen een litertje wijn (ze blijft wel zakelijk) en proosten vervolgens op God, de Vrede en de overledenen. Dan moet je het lege glas omgekeerd op je hoofd zetten. Weer wat geleerd. We eten ook chinkali, een superravoli gevuld met gehakt en bouillon. Je bijt er een klein stukje uit en drinkt eerst de bouillon eruit. En dan moet je er minstens nog 4. We redden het verder niet meer en besluiten toch een extra (rust) dag te blijven.
Klaar met het oosten: van Tevali naar Tiblisi 80/140 km
Bij het ontbijt met de gastvrouw de route naar Tiblisi besproken want we willen naar het westen. Optie 1: 80 km met een pas op 1650. Optie 2: 140 km omrijden. Het wordt optie 2 omdat daar veel masjrouchkas rijden (busjes waar je voor €4,- pp mee kunt) en er in tsinandali een museum is. Het betreft het museum van Chavchavadze, een verlicht persoon dien de 18e eeuw nieuwe wijnbouwtechnieken introduceerde maar ook dichter en musicus was. Persoonlijke rondleiding met Engelse gids. Drukte van jezelf buiten waar wij uiteindelijk de attractie bleken te zijn. Nog even wat foto's van een bakkerij en na 50 km een busje aangehouden maar die zag onze fietsen niet zitten. Een taxichauffeur wilde ons wel 100 km wegbrengen voor €16,-. Geregeld. En dan weer terug in ons hotel in Tiblisi (Tiflit in de bijbel). Voelt een beetje als thuiskomen. S'avonds nog even naar de oude stad en genoten van het bruisend uitgaansleven. Wat een contrast.
Van Tianeti naar Tevali : 65 km
Wentelteefjes als ontbijt. Dan meteen na vertrek houdt de asfaltweg O en wordt het 30 km steenslag en stenen. Inclusief een pittige stijging en dito afdaling. Wat feitelijk nog erger is. Zeker als het zadel weer langzaam zakt. Bij een miniboerenbond een slangenklem gekocht om verder zakken te voorkomen. En een nieuwe bout geplaatst met de hulp van het voltallige personeel. En je mag niks afrekenen. Dan nog 35 km vals plat en we zijn bij ons via booking.com gereserveerde guesthouse. Ontvangst met witte en rode huiswijn,aardbeien en kaas. Gegeten in het plaatselije hotel en da was een domper. Soep te koud maar na een opmerking daarover dachten zij dat hij nog te warm was, dus de volgende werd helemaal koud geserveerd. Taalprobleem maar nu even geen cachapoury of spinaziesalade meer. Nog een drankje en daar een georgische studente ontmoet die in Tiblisi psychologie en Nederlands had gestudeerd. We weten niet meer waarom. ..