Vandaag een plezierritje door de bergen gepland. We zijn door alle verwikkelingen wat vroeger in de buurt van onze eindbestemming en besluiten nog een ritje richting het noorden te maken. Maar eerst toch maar even al onze lekke binnenbanden professioneel laten plakken bij een autobandenhandel. En die man heeft het hartstikke druk. Doorlopend nieuwe klanten voor een velg, een andere tweedehands band (want je rijdt soms in een steeksleutel) of klanten zoals wij. Die doet hij tussendoor. Het was maar goed ook want 5 km verder weer lek. @#$%%&@. De heuvels zijn stijler dan verwacht en we rijden nog een keer lek. Dan een superstijle afdaling naar onze tussenstop Lanchkhuti en daar maar eens een wielershop opgezocht. Zowaar in een overdekte markthal een winkeltje in fietsbanden en velgen. Met een kennersblik adviseert de eigenaar niet de russische band met het dikke profiel maar meer een gewone band met sterkere wangen (voor de kenners). Onder grote belangstelling de band zelf vervangen en besloten om hier maar te blijven. Er is 1 hotel (de luxe) maar dit keer eens zonder wifi en ontbijt. Dat is geen probleem want bieden zijn in het tegenoverliggende park wel beschikbaar. Wat een luxe, een overheid die daarvoor zorgt. Dit keer lukt het ons weer niet om minder te bestellen. Overigens kiezen wij in een restaurant voor de publieksruimte maar ze hebben ook altijd een aantal couchettes en die zijn het eerste bezet. Blijkbaar gesteld op hun privicy die Georgiërs.