en nog een toegift....

hierbij de link naar een korte fotoimpressie van onze fietstocht.

http://animoto.com/play/n0TIDkrqIFtGAAdp2cL9vQ

(even kopiëren en dan plakken in je browser, dan komt het goed)

groet

ad en sjef

van Batumi via Istanbul naar Amsterdam en thuis

Gisteren nog even een strooptocht gehad om karton en plastic vershoudfolie te vinden. Uiteindelijk hebben we 3 opties: de folierollen die winkeliers zelf gebruiken om verse producten in te pakken maar ze zijn (nog) niet van zins om die te verkopen. Het kopen van een combinatiepakket plastic/aluminiumfolie maar daar zit maar 20 meter op en we hebben zo'n 200 meter nodig. 7 rollen chinese folie van 30 m voor omgerekend 10 euro. Die laatste optie kiezen we. Later vinden we in een turks supermark nog een perfecte rol van 300 m maar die houden we als alternatief achter de hand. Na het ontbijt maar beginnen met inpakken en dat gaat voortvarend. Om 12 uur nog een rondje door de stad voor wat souvenirs en een lunch. Om half drie een taxi naar de luchthaven afgesproken en die arriveert op tijd. Allen is de boodschap van 2 fietsen niet goed doorgekomen. Maar dat wordt opgelost in de achterbak met een te kort touwtje en uiteindelijk een gsm-snoertje om allles vast te zetten. Op het vliegveld wordt dat snoertje vakkundig doorgesneden maar we zijn er. Turkish Airlines doet moeilijk over de verpakking maar na (fors) aandringen mogen we door. Dat is een pyrrusoverwinning want als we vlak voor vertrek nog een een drankje gebruiken komt de luchthavenleiding ons aanspreken dat de fietsen niet meekunnen als we de wielen niet hebben verwijderd. Daar gaat ons mooie werk maar met de hulp van de plaatselijke inpakservice slagen we erin om in 10 minuten de wielen te verwijderen en alles opnieuw in te pakken. Wel een idee om dat de volgende keer maar meteen te doen. Zeker als je kleinere luchthavens bezoekt waar ze geen scan hebben om fietsen door te voeren. Maar het is weer gelukt. En dat is precies wat ons van deze reis is bijgebleven:

- hele aardige mensen

- prachtig land

- (bijna) overal wifi

- alles is te regelen tegen soms abnormaal lage prijzen

we willen nog wel een keertje terug....

dagje Batumi 25km

Geslapen als een blok na de sauna van gister. langzaam opstarten en met de fiets over de boulevard en het boulevardpark die in de 19e eeuw zijn vormgegeven door een fransman. Na 12 km langs het strand en het park gereden te zijn besluiten we om te stoppen want we zitten bij het vliegveld en de turkse grens. Onderweg 1 van de 3 pieren bezocht voor een kopje thee/koffie en daar waren enkele russische dames al op zoek naar klandizie. Maar mensen op de fiets behoren niet tot een hun doelgroep. Je moet minstens een mercedes of bmw hebben en logeren in het sheraton of één van de andere tophotels die hier, inclusief casino, aanwezig zijn. Want blijkbaar is dat het verdienmodel. Nu de russen wegblijven wordt fors ingestoken op Turkije (die ook een hele wijk domineert met restaurants, winkels en een moskee), Armenië en Oekraïne. Maar volgens mij past deze bestemming ook in het rijtje van ArkeFly als je het vergelijkt met bv de Kaapverdische Eilanden. Ze doen er in elk geval van alles aan: een cruiseterminal waar jammer genoeg alleen een draagvleugelbootje ligt met bestemming oekraïne. Geweldige beeldbepalende gebouwen met grote hotelketens, weliswaar nog omringd door sovjetflats, maar dat is een kwestie van tijd. Na een lekkere lunch in het park op de muziek af. Het blijkt een dansfestival te zijn in het openluchttheater in het park waar alle buurlanden enthousiast acte de presence geven. Afhankelijk van de samenstelling van het publiek wordt er gejuichd. Vooral de russen (ze zijn er dus nog) doen hun best. Nog even het plaatselijke museum bezocht met een tentoonstelling van onder andere Pirosmani, een autodidact uit de 19e eeuw die hier net zo bekend is als Van Gogh. Bij een boekwinkel een uitgave over hem gekocht want het museum had alleen een russiche versie. In de boekwinkel een jong turks stel ontmoet die op zoek waren naar de Lonely Planet van Georgië. Helaas verkochten zie die daar niet maar uiteindelijk wij de onze wel, voor de helft van het geld. Die dingen verouderen toch waar je bij staat en zij waren er heel gelukkig mee. Smiddag al proberen in te checken voor de volgende dag maar dat kostte meer tijd dan voorzien, dus een extra sauna zat er niet in. Dan maar eten. Na wat discussie over de verantwoorde keuze, toch bij restaurant Munich aangeschoven. En werkelijk: Echte georgische gerechten met een duitse touch. Dat betekent mooi opgemaakt, prima ingrediënten, (nog) grotere hoeveelheden. Maar ze volgen wel de georgische traditie dat het gerecht op tafel komt als het in de keuken klaar is. Lekker.

van Kuboleti naar Batumi: 35 km

Dat is maar tikken, lekker langs de kust. Niet dus. Een uitloper van de bergen levert een helling van meer dan een kilometer op met stijgingen tot 15%. We halen een zwaar bepakte japanner in die we goede reis toewensen. In de verte zien we de skyline van Batumi, de hoofdstad van de provincie of het zelfstandige land Adjarië, onderdeel van Georgië, het is maar hoe je het bekijkt. Zij investeren echter wel heel fors in toerisme en dat is te zien. Nog even een autosnelweghelling van 4% ook weer over de nog niet geopende tweede baan, Zelfs door een nog niet opengestelde tunnel van 700 meter. Je moet er niet aan denken dat je samen met het snelverkeer er doorheen moet. Maar dat is wel het perspectief. Dan na ongeveer 4 uur de stad. Met echte fietspaden die echter vanwege te weinig fietsers gebruikt worden als voetpad, parkeerplaats of winkelstalletjes. Maar het idee is goed want er zijn zelfs stallingen van gratis leenfietsen op diverse plaatsen. Maar wie gaat er nou bij 30 graden fietsen. Wij dus. We checken in bij het vooraf gereserveerde Batumi Plaza Hotel en vallen van het ene uiterste in het andere: Eeen 50 meter zwembad op de 6e verdieping (wordt ook gebruikt voor zwemlessen) een sauna met whirlpool en een uitzicht over de stad. Eerst maar even de gondellift gepakt die hier bij iedere zich zelf respecterende grote stad een vast gegeven is. Bijzonder uitzicht over de haven (met 1 olietanker wachtend op de olie uit azerbeidjan), de olieopslagplaatsen, de steenkolenopslag midden in de stad maar ook theeplantages in de heuvels. De stad zelf investeert enorm in renovatie en nieuwbouw. Maar om ons luxe hotel annex goudaan- en verkoopcentrum stikt het van de marktstandjes met van alles en nog wat. We pikken een saunatje en daarna eten in de stad.

van Langhkhuti naar de Kuboleti aan de zwarte zee:75 km

Zoals verwacht smorgens ontbijten in het tegenovergelegen café. Ons afbeeldingenboekje komt goed van pas al herkennen ze de sneetjes witbrood niet. Nou laat dan maar zitten. Dan blijkt dat je automatisch turks brood bij je maaltijd van salade en ei krijgt en is alles van zelf opgelost. Weer een ardennentocht met een tussenstop in Ozurgeti en dan naar de kust. De band houdt zich goed op de mooie strakke betonnen weg maar voor alle zekerheid even afstappen als er een stukje keien komt. In onze tussenstop zien we mensen spaghetti eten met iets dus dat ook maar besteld. Dat blijken dus gebakken niertjes te zijn en de waardering is 1 voor en 1 tegen. We krijgen het dringende advies om niet weer door de bergen te rijden (veel te stijl en om eerlijk te zijn hadden we dat wel weer gehad) maar rechtstreeks naar de kust en dan omlaag. Onderweg nog een wegafsluiting tegen gekomen maar volgens de gebarentaal van de omstanders konden wij er met onze fietsen op de nek makkelijk doorheen. Wij dachten een een weggespoeld stukje weg maar het bleek een gedemonteerde brug te zijn die werd gerenoveerd. Gelukkig lag er een spoorbrug naast en het spoorverkeer is niet zo frequent dat je gevaar loopt bij het oversteken. Hoewel bij elke overgang staat een wachthuisje met volledige bezetting. Kuboleti is een bekende badplaats waar vooral russen en jongeren hun zomer doorbrachten. De eerste komen niet meer vanwege de oorlog in 2008 en de tweede groep heeft niks te makken. En dat is te zien. Leegstaande hotelcomplexen waarvan je niet weet of ze in aanbouw zijn of op het punt staan om gesloopt te worden. Toch houden ze de moed erin. Lekkere koffie, supervriendelijke bediening en allerlei mensen die strandattracties aan het opbouwen zijn voor de topmaanden juli en augustus. In het café (met wifi) ons hotel via booking.com gereserveerd. prima locatie. Nog een gast uit de Oekraïne ontmoet, Aikido-expert, die graag met zijn broertje en ons op de foto wil. S'avonds door de eigenaar naar een goed restaurant gebracht en het begint te lukken met bestellen. we eten nu alles op.

van Chokhatauri naar Lanchkhuti: 55 km

Vandaag een plezierritje door de bergen gepland. We zijn door alle verwikkelingen wat vroeger in de buurt van onze eindbestemming en besluiten nog een ritje richting het noorden te maken. Maar eerst toch maar even al onze lekke binnenbanden professioneel laten plakken bij een autobandenhandel. En die man heeft het hartstikke druk. Doorlopend nieuwe klanten voor een velg, een andere tweedehands band (want je rijdt soms in een steeksleutel) of klanten zoals wij. Die doet hij tussendoor. Het was maar goed ook want 5 km verder weer lek. @#$%%&@. De heuvels zijn stijler dan verwacht en we rijden nog een keer lek. Dan een superstijle afdaling naar onze tussenstop Lanchkhuti en daar maar eens een wielershop opgezocht. Zowaar in een overdekte markthal een winkeltje in fietsbanden en velgen. Met een kennersblik adviseert de eigenaar niet de russische band met het dikke profiel maar meer een gewone band met sterkere wangen (voor de kenners). Onder grote belangstelling de band zelf vervangen en besloten om hier maar te blijven. Er is 1 hotel (de luxe) maar dit keer eens zonder wifi en ontbijt. Dat is geen probleem want bieden zijn in het tegenoverliggende park wel beschikbaar. Wat een luxe, een overheid die daarvoor zorgt. Dit keer lukt het ons weer niet om minder te bestellen. Overigens kiezen wij in een restaurant voor de publieksruimte maar ze hebben ook altijd een aantal couchettes en die zijn het eerste bezet. Blijkbaar gesteld op hun privicy die Georgiërs.

Van Kutaisi door de bergen naar Chokhatauri 75 km

De band staat na 2 dagen nog hard. Na een uitgebreid ontbijt en de complimenten via onze Duitse tolkster van onze gastvrouw dat wij zulke nette mensen waren (we hadden bij haar tegen betaling de was laten doen maar de vuile sokken zelf) in 1 streep de stad uit op onze nieuwe offline app maps.me. voor de zekerheid onderweg nog een paar binnenbanden gekocht. Mooi weer, lekker windje, weer lek. Geen probleem binnenbanden genoeg. De heuvels lijken op de ardennen maar dan steiler. Steeds hellingen van 8, 10, 11% en dan van 500 tot 1500 meter lang. Weer lek maar de zon schijnt nog even. De gebruikelijke middagse stortbui afgewacht en op zoek naar het enige hotel dat er volgens onze vorige gastheer moest zijn en waar altijd plaats was. Een fanatiek jongetje gevonden dat ons wel de weg wilde wijzen en het klopte. We weten ook waarom. Het betrof een verdieping boven een winkeltje waar kamertjes waren getimmerd met raamkozijnen maar die kwamen uit op de overloop. Allang blij dat we iets hadden. Tegenover was zowaar nog een restaurant waar ze zich rotschrokken van twee gasten. De huiswijn was weer niet te drinken. Dan maar een pilsje. Het eten was weer overdadig en dat voor 6 euro pp inclusief drank. Volgende keer maar iets matigen. Overigens beginnen nu de beelden van de overstroming in Tiblisi binnen te komen.rampzalig. De vlaggen hangen hier halfstok.

.

Rondje kutaisi

Uitslapen. Helaas vergeten ontbijt af te spreken. Dus maar naar de lunchroom tegenover. Nieuwe variant op onze kaaspannenkoek : nu met bonenvulling. Met de machroutka naar het Gelati klooster. Het is maar 9 km maar een barre tocht van bijna een uur over onbegaanbare wegen vooral in de stad. Die kloosters liggen op de onmogeliikste plaatsen. Dit hadden we op de fiets niet gered. Een drukte van jewelste. Het klooster zelf is wel indrukwekkend maar erg in verval. Er wordt aan gewerkt. Terug met de taxi anders 2 uur wachten. En dat weten de chauffeurs. Het museum is verplaatst dus dat is even zoeken. Weinig interessants.na de zaterdagmiddag op advies een goed restaurant opgezocht maar dat was gesloten. Een ander goed restaurant was tot casino omgebouwd. Daar stikt het hiervan.